Idealne miejsce dla turystów i osób szukających ciszy, spokoju oraz kontaktu z naturą. Malownicze położenie w otulinie Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego. Na turystów czeka tu szlak na Pątnik / punkt widokowy gdzie kiedyś był krzyż i altana /, na Goworek oraz na Śnieżnik. Trasy rowerowe i spacerowe.
Ciekawa jest zresztą historia miejscowości. W 1350 roku pojawia się pierwsza wzmianka historyczna o Goworowie. W 1358 roku znajduje się w państewku śnielińskim a po jego upadku wchodzi w skład dóbr międzyleskich. Rok 1360 przynosi wzmiankę o pierwszym tutejszym kościele, w 1560 roku powstaje kościół drewniany zastąpiony 30 lat później obiektem murowanym. Tragiczny jest rok 1631 kiedy to powódź niszczy część wioski. Od roku 1653 staje się własnością hr Michała von Althanna, powstaje wtedy wolne sołectwo. Sto lat później /1765 r./następuje podział Goworowa na dwie części: część dworską oraz wolne sołectwo. Wtedy mieszka tu już 22 kmieci, 33 zagrodników i 22 chałupników
W roku 1785 – mieszczanin z Międzylesia radca J.K. Ludwig kupuje wolne sołectwo i buduje tkalnię napędzaną siłą wody. W tym czasie w każdym domu działa już zresztą warsztat tkacki a ich wyroby trafiają nawet na Półwysep Iberyjski czy do dalekiej Ameryki? To J.K. Ludwig zainicjował ?złoty okres? w dziejach Goworowa. Niestety XIX wiek przynosi upadek wioski w wyniku wojen napoleońskich oraz trzęsienia ziemi / 1827 r./.
W drugiej połowie XIX wieku Goworów staje się wsią letniskową. Przybywają pierwsi goście, powstają gospody, wytyczono szlaki. Po wojnie działa papiernia i kamieniołom gnejsów. Działa też Ośrodek Leczniczo-Wypoczynkowy ZNP przekształcony później w dziecięce prewentorium.
Do zabytków zaliczamy kościół św. Piotra i Pawła /obecnie kościół filialny/. Jako obiekt murowany z 1589 roku, przebudowany w roku 1711.W kościele zwróćmy uwagę m.in. na kamienną chrzcielnicę z XVIII wieku, główny ołtarz z obrazem patronów, ambonę z 1720 roku czy na barokowe rzeźby z wieku XVIII. Wart uwagi jest również prospekt organowy z XIX wieku.
Drugim zabytkiem jest dwór z 1785 roku. Związany z radcą J.K. Ludwigiem i rodem hr. von Althannów. W latach trzydziestych ubiegłego wieku działała w nim szkoła policyjna a po wojnie ośrodek ZNP, następnie prewentorium. Obiekt wyjątkowej urody. Obecnie obiekt w końcowej już fazie remontu z przeznaczeniem na hotel. Czeka już na pierwszych gości.
Odwiedzając Goworów w majowe dni trafiłem do miejscowej biblioteki którą prowadzi Pani Lila Kucfir. Natrafiam nie tylko na bogaty /może go pozazdrościć niejedna miejska biblioteka / księgozbiór ale i kronikę wioski. W bibliotece skupia się zresztą miejscowe życie kulturalne. Tu wydaje się ?GŁOS GOWOROWA?, obok ćwiczy znany zespół regionalny ?OSET?. Biblioteka jest również miejscem spotkań literackich, tu rodzą się wciąż nowe pomysły oraz społeczne inicjatywy.? A wszystko za sprawą niezwykle aktywnego Stowarzyszenia Miłośników Goworowa ?Dziewięćsił?, któremu prezesuje Pan Ryszard Morawski.
W Goworowie działają gospodarstwa agroturystyczne m.in. ?Leśny spokój? oraz ?Głośny Potok?. Niebawem otwarcie pensjonatu ?Krzeptowski Inn? w zabytkowym kompleksie dworu Ludwiga.
Trafiam do nowootwieranego pensjonatu ?Terra Sudeta? /co w wolnym tłumaczeniu znaczy Ziemia Sudecka/. Z wielkim pietyzmem odbudowano obiekt pochodzący z 1868 roku. Zachowano dawny wystrój w tym ceglane sklepienia, stare stropy drewniane, podłogi, kominki itp. Stworzono pokoje w stylu np. orientalnym, japońskim, prowansalskim, afrykańskim czy polskim. Idealne wprost miejsce np. na romantyczny weekend. Tu ponoć miłosne strofy piszą się same?
Goworów to również wspaniali ludzie często z tak wielką pasją. Podziwiam np. Panią Lilę Kucfir która jest nie tylko swoistym motorem tutejszych działań społecznych czy kulturalnych ale też tworzy ? tak pięknie strofy. Podziwiam Panią Małgorzatę Olejniczak absolwentkę warszawskiej Akademii Muzycznej i paryskiego konserwatorium. Obok muzyki jest drugą życiową pasją jest fotografia. Ostatnio jej prestiżowe wystawy gościły w warszawskim Domu Polonii czy w krakowskim Centrum ?Manghha?. Ale o tych postaciach więcej w kolejnych już odcinkach impresji.
Autor: Janusz Puszczewicz, ? 2007
/publikacja “BRAMA” nr 30 /804/ z dn. 27.07.2007 r./
