Sanktuarium Matki Bożej Wambierzyckiej Królowej Rodzin
WAMBIERZYCE w gminie Radków u podnóża Gór Stołowych. Nad miejscowością góruje bazylika w stylu włoskiego baroku z bogatym wystrojem wnętrza. Wokół rozpościerają się malownicze wzgórza a w dole rzeka o dźwięcznej nazwie Cedron: “Dolnośląska Jerozolima” – cel wielu pątników Na wzgórzach wambierzycka Kalwaria z 74 kaplicami. Istne perełki tej ziemi…
Wszystko zaczęło się na początku XIII wieku kiedy to niewidomy Jan z Raszewa odzyskuje wzrok modląc się do małej figurki Marii z Dzieciątkiem umieszczonej na pobliskiej lipie. Wieść szybko się rozchodzi, napływają rzesze wiernych. Napływają z całej dolnośląskiej ziemi a i z Czech, Moraw, Austrii, Śląska Górnego i Opolskiego. Pod lipą wzniesionio kamienny ołtarz, kropielnicę, lichtarz.
Dzisiejszą świątynie wybudowano w latach 1715-20 a konsekrowano w roku 1720. Pięć lat później Karol Sebastian Flaker wykonuje główny ołtarz i ambonę. W latach 1683- 1708 założona Kalwarię / dzieło Daniela Osterberga /. W 1885 roku następuje kolejna przebudowa zespołu. W XIX wieku do kalwaryjskich kaplic trafiają drewniane polichromowane figury dzieła mistrzów z Tyrolu. W 1936 roku papież Pius XI nadaje świątyni tytuł bazyliki mniejszej. Figurę ukoronowano w 1980 roku. Sanktuarium odwiedzana jest tłumnie przez wiernych z całego świata. Wambierzyckie sanktuarium cudami słynące niebo do ziemi nam przybliża…
Sanktuarium Matki Bożej Strażniczki Wiary
BARDO ŚLĄSKIE malownicze i zabytkowe miasteczko nad Nysą Kłodzką, u stóp Gór Bardzkich. Dwuwieżowy barokowy kościół, niżej kamienny most. Już w XII wieku w zakonnej kaplicy umieszczono figurkę Matki Bożej. Szybko rozchodzi się wieść o cudach stąd płynących. Ok. 1315 roku zbudowano kościół zwany czeskim. Jego fundatorem był ponoć czeski rycerz wdzięczny za uzdrowienie. W latach 1408-11 wznosi się drugi kościół zwany niemieckim. Podczas husyckich najazdów / rok 1425. /oba płoną. Szybko je odbudowano lecz ponowny pożar w roku 1525 powtórnie je niszczy. Zginął ponoć w tym pożarze zakonnik ratujący figurę. Kolejna odbudowa, lecz i tak brakuje miejsca dla rzesz pątników. Zburzono oba a w ich miejsce wzniesiono w latach 1686- 1704 nową bazylikę w obecnym kształcie.
Sama figurka jest najstarszą zachowaną drewnianą rzeźbą romańską na tej ziemi. Główny ołtarz jest dziełem Mikołaja Richtera a obrazy Michała Willmanna. Okazałe są barokowe organy z 1759 roku dzieło F. Eberharda. Przy kościele klasztor z lat 1712-16 obecnie zakon ojców redemptorystów. W nim Muzeum Sztuki Sakralnej, imponująca jest też ruchoma szopka. W pobliżu Droga Krzyżowa, stacje z lat 1833-39 oraz Trasa Różańcowa z pocz. XX wieku. Na Górze Bardzkiej zwanej Kalwarią objawiła się według. podań Matka Boża płacząca nad losem ludzi w obliczu zbliżającej się wojny.
Sanktuarium Matki Bożej Śnieżnej na Górze Iglicznej
Góra Igliczna 847 m npm. Prowadzą na nią szlaki z Międzygórza, Bystrzycy Kłodzkiej, Długopola i Stronia Śl. Nieco poniżej szczytu sanktuarium maryjne.
Wszystko zaczęło się w roku 1750 kiedy to wracający z pielgrzymki do Mariazell wójt Wilkanowa Krzysztof Veit przynosi kopię tamtej figurki. Umieszcza ją na buku rosnącym nieopodal szczytu. W 1765 roku wichura przewraca drzewo ale figurka pozostała nienaruszona. W 1776 roku figurkę umieszczono w drewnianej kaplicy ale wkrótce okazuje się za mała. W latach 1781-82 wznosi się obecny kościół, dwa lata później dobudowuje się wieżę a w roku 1821 krużganki. Figurka ukoronowa podczas pobytu Jana Pawła II we Wrocławiu / 1983 r./. Ojciec Św.wówczas jeszcze kardynał gościł tu zresztą dwukrotnie w roku 1967 i 1968. Kościół niezwykły i w tak niezwykłym miejscu …
Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej na Górze Wszystkich Świętych
Sanktuarium w NOWEJ RUDZIE ? SŁUPCU. Dawniej miejsce to zwano Gaje, Podgaje, Kościelec obecnie Góra Wszystkich Świętych / 648 m npm/. Budowano etapami aby poświęcić kościół w roku 1680. Było to wotum za uratowanie ludności przed cholerą. Miejsce pielgrzymek do II wojny światowej. Od połowy lat 50-tych kościół popadał w ruinę, powstały pęknięcia w wyniku robót górniczych. Odbudowany przez mieszkańców zainspirowanych przez ks. Siemasza. Ponownie poświęcony w roku 1996 przez kard. H. Gulbinowicza.
Kościół pw. Św. Katarzyny Aleksandryjskiej w STARYM WIELISŁAWIU
Istniał tu już w XII wieku. W 1300 roku ówczesny papież Bonifacy VIII nazwał świątynię Przybytkiem Niebieskim i ustanowił go kościołem pielgrzymkowym. W kościele znajdują się relikwie patronki i Krzyża Świętego. Pożar strawił kościół w 1248 roku podczas najazdu husyckiego, lecz figurka Matki Bożej cudownie ocalała. Wyrzeźbił ją miejscowy chłop Schneider który ujrzał -według podań ? Marię we śnie. Ruch pielgrzymkowy trwa od 1300 roku, nasilił się po roku 1713. Wtedy to cudownie uratowała się miejscowa ludność od plagi zarazy. Podniesiony do rangi sanktuarium w roku 2001.
SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ UZDROWIENIA CHORYCH w Lądku Zdroju
Malowniczo położony kościółek zdrojowy w centrum lądeckiego uzdrowiska. Zwany też kaplicą zdrojową na Pustkowiu. Zbudowany w roku 1679 początkowo jako kościółek jednonawowy. Powstał z fundacji hr. Zygmunta Hoffmanna z myślą o stworzeniu samodzielnej parafii w jego ?zdrojowym księstwie” które istniało w latach 1684- 1736. Arcybiskup praski nie wyraził jednak zgody na utworzenie takiej parafii. Poświęcony w roku 1690. Dziesięć lat później dobudowano dwie nawy boczne. Na końcu wniesiono wieżę wyposażoną w roku 1795 w zegar /dar ministra Hoyma/.
Ołtarz główny z XVIII wieku, ołtarze boczne z roku 1926 /są dziełem A. Schmidta/. Barokowa figura Matki Bożej z Dzieciątkiem z 1674 roku. Freski z XVIII wieku, podobnie obrazy św. Anny i św. Józefa ponoć dzieła Michała Willmanna. Fronton świątyni zdobią rzeźby św. Anny, Matki Bożej i św. Józefa. Przed świątynią kamienna rzeźba Matki Bożej ufundowana w roku 1887 przez poznańskiego przemysłowca Antoniego Krzyżanowskiego, częstego gościa uzdrowiska.
Szczątki budowniczego kościółka hr. Z. Hoffmanna złożono w roku 1697 w krypcie świątyni, tam też jego herb / nad wejściem do zakrystii/. Ciekawe organy 5-głosowe z końca XIX wieku zbudowane przez Boerschdorffa z Nysy. W kościółku pamiątki po Ojcu Św. Janie Pawle II w tym jego piuska. Miejsce często odwiedzane przez lądeckich kuracjuszy i gości uzdrowiska.
