Kaplica Zdrojowa pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny ?Na pustkowiu? została zbudowana z inicjatywy hrabiego Zygmunta Hoffmanna.
Kaplicę wzniesiono w 1679 r., rok później poświęcił ją dziekan M. Podchorski, a w 1690 r. poszerzono ją o dwie nawy boczne. Jest to budowla trzynawowa, o sklepieniach kolebkowych.
W ołtarzu głównym znajduje się barokowa figura Matki Bożej z Dzieciątkiem (1674 r.) zaś nad ołtarzami bocznymi, wykonanymi przez Aloisa Schmidta w 1926 r., obrazy św. Anny i św. Józefa. Obrazy te jak i pozostałe (Wniebowzięcie NPM, Zmartwychwstanie, Chrzest Chrystusa) pochodzą z XVIII w. i są przypisywane Michałowi Willmannowi, największemu śląskiemu malarzowi barokowemu. Pewną osobliwością wystroju kaplicy są też malowidła ścienne z nawy głównej. Są to przedstawienia Czterech Ewangelistów, a na sklepieniu – siedem malowideł opatrzonych kartuszami. Od strony prezbiterium widzimy wymalowane litery alfa i omega – symbole Chrystusa. Pośrodku znajduje się malowidło przedstawiające przechyloną wagę – symbol Sądu Ostatecznego, a naprzeciwko prześwietlone niebiańskim światłem chmury – symbol nieba.
Elewacja frontowa, o podziale pilastrowym, zwieńczona jest rzeźbami Matki Bożej, św. Anny i św. Józefa. Minister von Hoym ufundował dla kaplicy bijący zegar, który uroczyście zaczął odmierzać czas w dniu 56 urodzin fundatora: 20 VII 1795 roku o godzinie 12.00.
Budowniczy kaplicy, hrabia Zygmunt Hoffmann von Leuchtenstern, zarządca hrabstwa kłodzkiego, twórca całego ?nowego zdroju?, którego ośrodkiem był ?Marienbad? (obecnie ?Wojciech?), spoczął po śmierci w 1697 r. w krypcie tej świątyni. Kamienny kartusz z jego herbem znajduje się nad wyjściem do zakrystii.
W roku 1998, duszpasterz tutejszej parafii zainicjował konieczny remont i konserwacje kaplicy, która dokonała się dzięki ofiarom Parafian, Kuracjuszy i Turystów modlących się w tym miejscu.
Przed kaplicą stoi figura Matki Boskiej ufundowana ok. 1887 r. przez Antoniego Krzyżanowskiego, budowniczego i fabrykanta poznańskiego, częstego gościa w Lądku.
